Boven op een rots, met een indrukwekkend uitzicht over de westelijke Ourthe en het dorp Lavacherie, verheft zich het château du Celly. Dit imposante bouwwerk werd in 1931 opgetrokken in opdracht van Louis-Jean Empain, telg uit de bekende Belgische industriële familie. Slechts enkele jaren later, in 1936, kwam het kasteel in handen van de familie Fabri, die het op haar beurt in 1950 verkocht aan de Belgische FNAPG, een stichting die zich inzette voor de opvang en ondersteuning van voormalige politieke gevangenen en oorlogsslachtoffers.
Na de Tweede Wereldoorlog werd België geconfronteerd met de zware nasleep van de oorlog, waaronder een grote toename van tuberculosegevallen bij teruggekeerde gevangenen en gedeporteerden. Voor deze herstellenden werd in Zwitserland een sanatorium opgericht, en het château du Celly werd vervolgens ingericht als verblijfplaats voor patiënten die na hun behandeling in Zwitserland verder moesten aansterken.
In de daaropvolgende jaren evolueerde het domein verder. Op het terrein, dat ongeveer honderd hectare beslaat, werd een modern ziekenhuiscomplex opgericht. Het ziekenhuiscentrum van Sainte-Ode opende in 1972 officieel zijn deuren voor het publiek. Het kasteel zelf werd geïntegreerd in de infrastructuur van het centrum, dat zich ontwikkelde tot een belangrijke zorginstelling in de regio.
Na verloop van tijd kreeg het ziekenhuis te maken met financiële moeilijkheden. In 1992 werd het complex, samen met het bijhorende landgoed en het kasteel, overgedragen aan de provincie Luxemburg. Zo kwam een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van het château du Celly tot stand.
In oktober 2015 vond het domein opnieuw een maatschappelijke bestemming: het voormalige ziekenhuis en het kasteel werden omgevormd tot een opvangcentrum voor asielzoekers, waarmee de site opnieuw een rol kreeg als plaats van zorg en opvang.